هیچ کس از آنها یادی نمی کند.
اما آنها 30 سال پیش از همه یاد کردند .
همیشه در هفته دفاع مقدس می روند سراغ فرماندهانی که عقلشان سر جایش هست و بازماندگان جنگی که می توانند خاطراتشان را تحلیل کنند و حتی فکر کنند .
اما هیچ کس به سراغ فرماندهان موجی شده و جانبازانی که در آسایشگاهها به سان دیوانگان زندگی می کنند نمی رود.
کدام یک از این ها از خود گذشتگی شان بیشتر بوده؟
نمی خوام اجر کار کسی را زیر سوال ببرم ولی دل به درد می آید و قتی سری به آسایشگاههای روانی بازماندگان جنگ می زنی.
اصطلاح موجی را شنیده اید ؟
اینجا جانبازان موجی را از اجتماع دور نگه می دارند تا آسیبی به افکار عمومی نرسانند!!!
چه مردمی هستیم ما ؟ قدر دانی مان سر به فلک گذاشته ؟
اینجا جانباز شیمیایی، به خاطر نداشتن پول، در بیمارستان پذیرش نمی شود.
اما مگر نه اینکه آنها برای همین مردم از خود گذشتگی کرده اند ؟
سلام .. اگه بگم وبلاگ جالبي داريد و غيره ، ديگه خيلي تابلو شده اين سبك كامنت هاي بلاگفايي.
پاسخحذفاما واقعا سبك جالبي داره وبلاگ نويسيتون كه برآمده از همون شعرگفتن هاست ..
اما در مورد مطلبت.
راستش ديگه يادكردن از همان عقل در سر داران هم يه جورايي گزينشي شده ، خيلي از سرداران جنگ ديگه فراموش شده اند . چه برسد به اينان با اين وضعيت .
البته از بعضي ديگر هم با قدرداني از خانواده هايشان در بازداشتگاه ها ياد كردند.
به هر حال ... خدا به خير كند/
فقط يه سوال .. من هرچي گشتم نتوستم تو شناسنامم نوع دين رو پيدا كنم ؟؟! (شوخي)
سلام
پاسخحذفمطلب تلخی بود و متاسفانه حقیقت داشت. یه عده کیسه دوختن برای جنگیدنشون، یه عده حتی نرفتن عضو سازمان و گروهی بشن که چیزی بهشون تعلق بگیره و عده‌ای هنوز هم دارن خسارت اون روزا رو می‌دن
اما این چیزا فراموش می‌شه چون اصل مطلب، چیزی که براش جنگیدیم دیگه وجود نداره.
**
ممنون که بهم سر زدین.
سلام
پاسخحذفبه پیوندهای وبلاگ من اضافه شدید.
مطلب تون هم جال بود و حق با شماست دیگر یادی از این عزیزان نیست.
یادا یاد...
یک سوال هم برای من پیش آمد اینکه چمله ی که بر پیشانی وبلاگتان نوشته اید مطمئن هستید که از گاندی ست؟
چون من فکر می کردم مال دکتر شریعتی خودمان باشد ، هر چند یقین نمی دونم.