هیچ کس از آنها یادی نمی کند.
اما آنها 30 سال پیش از همه یاد کردند .
همیشه در هفته دفاع مقدس می روند سراغ فرماندهانی که عقلشان سر جایش هست و بازماندگان جنگی که می توانند خاطراتشان را تحلیل کنند و حتی فکر کنند .
اما هیچ کس به سراغ فرماندهان موجی شده و جانبازانی که در آسایشگاهها به سان دیوانگان زندگی می کنند نمی رود.
کدام یک از این ها از خود گذشتگی شان بیشتر بوده؟
نمی خوام اجر کار کسی را زیر سوال ببرم ولی دل به درد می آید و قتی سری به آسایشگاههای روانی بازماندگان جنگ می زنی.
اصطلاح موجی را شنیده اید ؟
اینجا جانبازان موجی را از اجتماع دور نگه می دارند تا آسیبی به افکار عمومی نرسانند!!!
چه مردمی هستیم ما ؟ قدر دانی مان سر به فلک گذاشته ؟
اینجا جانباز شیمیایی، به خاطر نداشتن پول، در بیمارستان پذیرش نمی شود.
اما مگر نه اینکه آنها برای همین مردم از خود گذشتگی کرده اند ؟
